یادی از مرحوم علی کسمایی، پدر دوبله ایران که امروز یازدهمین سالروز درگذشت اوست | تنها صداست که می‌ماند
پشتکار و حضور دل سوزانه و مستمر علی کسمایی در طی نسل ها، چشم او را به روز‌های روشن و پویای هنر دوبله نیز روشن کرد تا آنجا که می‌توان آغازکنندگی دوبله فیلم‌های خارجی در ایران را به او نسبت داد و لقب پدر دوبله ایران را به شایستگی برازنده او دانست.
شهرآرانیوز؛ «او کارش را بسیار خوب بلد بود و به معنای واقعی کلمه استاد بود. برایش فرقی نمی‌کرد نقش اول را بگوید یا نه. پیش آمده بود که در کاری من نقش اول را گفته ام و او مثلا نقش سوم را. برای اینکه کار را می‌شناخت و برایش مهم بود. او از آنتونی کویین و لارس اولیویه تا بسیاری بازیگران ایرانی را دوبله کرد و اصلا خیلی بازیگران ایرانی شهرتشان را به خاطر صدای او به دست آوردند.»
این‌ها بخش‌هایی از گفته‌های منوچهر والی زاده در واکنش به خبر درگذشت استاد علی کسمایی بود. منوچهر والی زاده، یکی از ده‌ها دوبلور برجسته معاصر است که هرچه را در این حرفه دارد، مدیون مرحوم علی کسمایی می‌داند. هنرمندی که از دل روستای کسمای گیلان برآمد و در طبیعت زیبا قد کشید، اما بعدتر با قبولی در رشته حقوق دانشگاه تهران، به پایتخت رفت و همان جا ماندگار شد.
در دهه ۲۰ بود که به دنبال دریافت پروانه وکالت دادگستری رفت، اما بیش از آن به کار در مطبوعات اهتمام ورزید و در سال ۱۳۲۵ در سمت نویسنده و مترجم با جراید همکاری کرد و در ادامه، سردبیری رسانه‌هایی مانند اطلاعات، مهر ایران و عالم هنر را برعهده گرفت. او که به زبان فرانسه تسلط داشت، از طریق ترجمه آثار فرانسوی با هنر فیلم نامه نویسی آشنا شد و سال ۱۳۲۹ با نگارش فیلم نامه شرمسار (به کارگردانی اسماعیل کوشان) به سینما وارد شد و تا سال ۱۳۳۶ هفت فیلم نامه دیگر نوشت که همگی به نسخه‌های سینمایی تبدیل شدند؛ اما سرنوشت سازترین رویداد زندگی علی کسمایی در سال ۱۳۳۴ با سرپرستی گویندگان فیلم «هزار روباهان» رقم خورد که پس از آن، مسیر زندگی هنری او به سوی گویندگی، دوبلاژ، تدریس و تربیت هنرجویان این رشته تغییر کرد.
کسمایی درحالی به عالم دوبله وارد شد که صنعت دوبلاژ ایران حتی یک مویلا (میز تدوین) نداشت و خروجی نسخه‌های دوبله شده فیلم ها، بدون صدای صحنه بود، اما پشتکار و حضور دل سوزانه و مستمر علی کسمایی در طی نسل ها، چشم او را به روز‌های روشن و پویای هنر دوبله نیز روشن کرد، تا آنجا که می‌توان آغازکنندگی دوبله فیلم‌های خارجی در ایران را به او نسبت داد و لقب پدر دوبله ایران را به شایستگی برازنده او دانست.
در سال‌های پس از انقلاب اسلامی، علی کسمایی با تجربه بازیگری در فیلم‌هایی مانند «مستأجر (۱۳۷۱)» و «حکایت آن مرد خوشبخت (۱۳۶۹)» و همچنین کارگردانی سه اثر سینمایی در سال‌های پیش از انقلاب، علاقه اش به سایر رشته‌های سینمـــایی را محک زد، اما سرانجام عمــر و تـوانـــــش را صرف دنیای دوبله کرد و در بیست وهفتمین جشنواره فیلم فجـــر به پاس یـــــک عمــــر تلاش و پیشینه درخشان و طولانی او در حوزه دوبلاژ ایران، از او قدردانی شد.
«شازده احتجاب»، «هزاردستان»، «سال‌های جوانی»، «این خانه دور است»، «گوزن ها»، «دکتر ژیواگو»، «بانوی زیبای من» و «هملت» ازجمله آثار برجسته‌ای است که علی کسمایی مدیریت دوبلاژ آن‌ها را برعهده داشته است.
او که سال ۱۳۸۸ همــــه جــــوایز و یادگاری هایش را به موزه سینما تقدیم کرد، سرانجام در ۶ تیر ۱۳۹۱ در نودوهفت سالگی از دنیا رفت و با عنوان «عمو دوبلور» و پدر دوبله ایران در یادهـــــا باقی ماند.
معرفی سه اثر ماندگار که مرحوم علی کسمایی مدیریت دوبله آن را برعهده داشت
شازده احتجاب
فیلمی به نویسندگی هوشنگ گلشیری و کارگردانی بهمن فرمان آرا محصول سال ۱۳۵۳ است که جمشید مشایخی در نقش شازده احتجاب، به عنوان آخرین بازمانده خاندان قاجار ایفای نقش می‌کند.
هملت
فیلمی اقتباسی از تراژدی مشهور هملت اثر شکسپیر که محصول کشور روسیه در سال ۱۹۶۴ بود و جوایز متعددی مانند جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم ونیز را به خود اختصاص داد.
هزاردستان
مجموعه تلویزیونی سال‌های ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۶ به نویسندگی و کارگردانی علی حاتمی بود که در اواخر دوران حکومت احمدشاه، داستان زندگی شخصیتی تخیلی به نام رضاخوش نویس را روایت می‌کند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
